سلام به تمامی دوستانم
هرکاری میکنم ؛ حالم خوب نمیشه
نمیدونم چرا هر کاری میکنم حالم خوب نمیشه
۱۸ سال زندگیم شب و روزم گفتم خدایا تو کمکم کن
۷ سال زندگیم هیچی تو گوشیم ندارم
هیچی
فقط کلاس خودشناسی و الانم ۸ ماه کلاس این استاد عزیزم
تمام دلخوشیم تو زندگیم کلاس استادمه
هر کی هر چی گف رفتم تو اتاقم کلاسمو گوش دادم
همسری خدا بهم داده تو این شهر غریب که با کتک شوهرم دادن و اومدم
انسانی هر روز با یکی دیدمش…
انسانی هر بار خدا یطور امتحانم کرد و تمام وجودمو له کرد
انسانی که ۱۸ سال انگشتش حتی اتفاقی به تنم نمیخوره…
انسانی که حتی بکبار بهم ۱۰۰۰ تومن نداد بگه برو برا خودت جوراب بخر
انسانی که اگه هر جا برم نمیگه حتی کجایی مرده ای یا زنده
انسانی که برا مشکلش هزار و یک لطف کردم و اینقدر مغرور و متکبر بود ؛ فک میکرد مشاوره ای که پیدا کرده میگه من مقصرم… اما وسط مسیر چون حق به من میدادن دیگه ادامه نمیداد…و اون مشاوره تا میفهمید من یه کمبود بزرگ از دید پوچ اون تو زندگیم دارم اومد کنارم نشست و خواست از خریم خودش خارج بشه و زدم
بیرون و دیگه نرفتم
انسانی یکبار برای دلخوشیمم شده نگفت تو هم این خوبی داری زیبایی داری
انسانی که ۸ ماه بارداریم با کس دیگه ای بود و ۳ سال توجیهم کرد یکی از پسرهای باشگاهست دوستم داره….

انسانی که اگه از درد بمیرم و تا صب بپیچم نمیگه چیزی شده
انسانی که ۵ روز بستری بودم و یکبار نیومد؛ و ۱ ماه بعدش فهمیدم ۵ شب پیش زن دیگه ای بود( نشست راحت روبروم همه چیزش و تعریف کرد) رفتم تا مرز خودکشی… ۳ ماه تابتون زندگیم فقط خواب بودم و وقتی به خودم اومدم برگهای پاییز کف خیابون بود( کنارم یکی از دوستام بود و پسر عموم) و فقط بهش گفتم چی و کم گذاشتم؟!!!
حتی بعدش بزرگترین تولد ۴۰ سالگیش و با تمام پزشکهای دورش گرفتم و حتی برا خرید باز اون همکار پزشکش و اورد
من ۷ سال مامور مخفی بودم… و خدا یه لطفی که بهم کرده اینه که اگه خواب و قبل اذان صبح ببینم ؛ تمام اون خواب مو به مو برام پیش میاد و از بچگی همه میترسیدن از خواب صبحم…(و تا الانم هر بار خواب دیدم پیش اومده)
و اینکه حافظه عالی دارم؛ اگه یکی از پازل ها تو جریان زندگیم بهم نخوره خدا تمام تابم روزها و ماههای قبل سریع برام میچینه و میفهمم قضیه رو( ۱۰۰ بار بیشتر فهمیدم با کیه و همیشه عصبانی میشد)
دست خودم نیست پای ظرفشویی ظرف میشورم صدای استاد زیاد اما میفهمم دخترم تو اتاقش چه اتفاقی و رد کرد و حتی دارم از کلاس استاد نکته برداری میکنم…
دست خودم نیست اگه حسی بهم گف الان نرو تو سبقت ماشین میاد روبروت؛ نمیرم و میاد اون ماشین( تو پیچم و اصلا دیدی ندارم)
اگه کسی بهم حرفی بزنی ناراحت بشم ( تو این حالت نه… یه دلخوری ساده اس)
اما یکی دوبار تو زندگیم دلم خیلی بد شکست و تو چند ثانیه یه صحنه اومد جلومو گفتم خدایا نه….
یک هفته بعد اون اتفاق و ادمها رو با اون حال دیدم…
از مردها میترسیدم از بچگی… چون تو کودکی یکی از پسرهای فامیلمون وقتی ۵ سالم بود اذیتم کرد… و به مدرم گفتم…و سالها گذشت
میترسیدم مستقیم تو چشمهای یک مرد نگاه کنم و یا کنارش بنشینم… نمیگم خیلی زیبام اما نشده تو محفلی کسی نیاد نزدیکم…
وقتی کلاسهامو شروع کردم این مشکلم برطرف شد…
میدونم تمام از سر لطف خدایت هر بار زدم بیرون گفتم خدایا تنها تو حافظ من هستی پس ایمان دارم هیچی برام پیش نمیاد
من زنی هستم متولد تهران
دختری حساس و وابسته به پدری که کوه بود پشتم و عاشقش بودم…
پدری نابینا که حافظه ای بینظیر داره؛ هرگز تا زمانی که تهران بودم نمیذاشتم یکبار نامرتب باشه بره سرکار
پدری که عاشقانه ۲۰ سال پیش دستش و میگرفتمو و با هم قدم میزدیم و همه با تعجب نگاهم میکردن چون پدرم نابینا بود…
پدری که تمام خاطراتم تنها با اوست… واصلا هیچوقت حتی یکبار مادرم بغلم نکرد( و تا قبل این کلاس خیلی خیلی ناراحتی های عظیمی از دستش داشتم که کابوسهای این ۲۸ سال شبهام بود و هیچوقت نشد خوابی خوب ازش ببینم)
اصالتا بختیاری ام عاشق کوه و طبیعت و کهکشان و منظومه… اگه تصویری از کهکشان دیدم ؛ خیلی غرق میشم توش و دیگه هیچی از این دنیای مادی برام مهم نیست….
یکی از بزرگترین لطف خداوند به من ؛ داشتن هنر رانندگی تو این کوهها و دره هاست…
دیدن طبیعت زیبای اینجا منو خیلی از خود بیخود میکنه؛ هیچ کس و ندیدم مثل من دیوانه وار فریاد بزنه از زیبایی طبیعتش
کل بهار زندگیم عمرمو با کوهها و گلها و طبیعتش میگذرونم
صدای اب ابشارش تو دره ها
نسیم خنکش
زیبایی هر معجزه اش منو از خود بیخود میکنه
تنها دوست زندگیم جاده است و ایوونم… تنها محرم اسرار های زندگیم…
این اولین بار از همسرم جایی حرف میزنم…چون احساس امنیت دارم
تمام مردم این شهرستان فک میکنن من خیلی خوشم و مدام پشت سرم حرف میزنن
دیسک گردنم نابود
رباط زانوم پاره شده
درد دندونهام کشتم… از وسواس زیاد
از ۱۷ بار اسباب کشی که تنهایی انجام دادم و یکبار همسرم نبود و تو شهرستان دیگه برا خودش به بهانه ی شغلش با دوستانش مجردی میکرد…
دیگه نمیتونم کاری کنم…بریدم
نمیخوام ناله کنم… تمام این ۱۸ سال گفتم شکر یه سقفی بالا سرم هست …
من زهرایی هستم که خدا از وجودم یه مرد ساخته… هیچوقت حس داشتن یه مرد کنارمو حس نکردم
دختری از یک خانواده ی مذهبی و دعای پدرم و مادرم بدرقه راهم و دستان خداوند در دستان و نگذاشته تا به امروز مردی حتی جرات یک متر نزدیک شدن به منو داشته باشه
با همه خوشرو هستم… ادمی معاشرتی… خوش پوش و متاسفانه وسواسی رو نظافت
حس شیشمم به مادرم و عاشق طبیعتم به درم رفته
از لحاظ حس شیشمی ؛ دخترمم حس میکنم شبیه منه…. چون موارد زیادی دیدم ازش اما چیزی نگفتم بهش… گفتم مامان لطف خداست که کنارته… دستان اوست
دخترم بزرگ شد … نتونستم جلوی بزرگ شدنشو بگیرم… یه خانم دبیرستانی باهوش که فقط عاشق کتاب و درس …
و این حس اون کار دستش داد و فهمید پدرش چه خصلتی داره و شب و روز میگه چرا جدا نمیشی
اونکه نه خرجی بهت میده نه براش مهمی تو اتاق دیگه ای میخوابه داخل زندگیتم که یه وسیله نداری ؛ هر روزم درد داری
تا سرحال بودم با هنر ارایشگری تو هر شاخه اش با خیاطی کم و زیاد پول در میوردم که ظاهرمو حفظ کنم …خدارو شکر دختر لباسهای من اندازه اش هستن…
اما فرسودگی وسایم . کهنگی لباسهام؛ ضعف و لاغری من و دخترم ؛ نابودی اعضای بدنم… دارن میفهمن همه که شرایط خوب نیست…

توی این ۱۸ سال زندگیم ۱۸ کلمه به خانوادم از این خصلتهای همسرم نگفتم…هیچوقت
و چون من شهرستانم و اونها تهران هیچوقت نفهمیدن…
همسرم فقط اسمش همسر است یک مرد غریبه که فقط تو خونه میخوابه و میره
کلاس استادم بهم گف زهرا تو یک زن قوی هستی مجرد… که میتونی حتی تمام نیاز عاطفیت و شبها با خدا حل کن
هر شب دست رو سرم میکشه و میگه تو قوی هستی
دستش و میزاره رو قلبم میگه اروم باش همه چی ذرست میشه
ساعتها براش درد و دل میکنم…
اسمم زهراست… و من به عشق اسمم همیشه عاشق حضرت زهرا بودمو هیچوقت تنهام نذاشته و هر وقت بهش متوسل شدم رومو گرفته…
نمیگم من موجودی فرازمینی هستم … نه
این حسی که دارم موهبت اوست… من اصلا کاره ای نیستم
تو اوج این دردهام… ۷۰ شب پیوسته گفتم خدایا بریدم تو کمکم کن
نزار محتاج بنده ات باشم تو روزی رسونی…. خداوند استادم را از طریق اینترنت یه شب گذاشت سر راه زندگیم و بهخاطر فقر مالی و نجات دخترم رفتم
بریدم دوستانم…
زهرا بریده….
هر بار پاشدم همسرم لهم کرده….
بعد ۸ ماه بریدم
دو هفته اس هر چی کلاس گوش میدم
هر چی تو کلوپم
هر چی با خداصحبت میکنم حالم خوب نمیشه
بریدم دارم له میشم… حالم بد یه چند روز
خواهش میکنم کمکم کنید چطور بلند بشم

متنم زیاد شد حلالم کنید

السلام علیکم وقت بخیر میخواستم با شما عزیزان کشمکش‌های بین من و اصغر بیکار را بیان کنم،
پسرم را میخواستم ببرم دکتر، هوا سرد بود و میخواستم بیرون بشوم واسه‌ی گرفتن ماشین واسه‌ی رفتن به شهر، که همسرم گفت که حالا از کجا ماشین گفتم اونی که خداوند قسمت مون کرده باشه پیدا میشه ،خیلی هم حساس شده به این طرز جواب دادن، و همش می‌گوید که خانواده کی واسه‌ی تو مهم بوده که این دفعه دوم باشه، خلاصه بیرون شدم رفتم ایستگاه تاکسی بگیرم دیدم هیچکی نیست، گفتم منی که به خودت کارو سپردم پس توی چیزی هم دخالت نمیکنم، چند لحظه بعد ماشین آمد و رفتم در خانه و خانواده را سوار کردم و به راه افتادیم در بین راه آقای راننده ۳ نفر دیگر را هم سوار کرد، یکی گفت که خدا هم کاراش برعکسه خلاصه خیلی عصبانی شدم به درون خودم ولی بروزش ندادم، ولی گفتم که خداوند کاراش برعکس نیست، خداوند همه چیز را درست شده داره،
کرایه آقای راننده را با احترام پرداخت کردم و رفتم مطب خونه، دیدم وقت زیاد مونده گفتم من میروم کافی‌نت میام، در بین راه دخترم هم میگفت که خوراکی میخوام گفتم باشه عزیزم واسه‌ی شما میگیرم بیا بریم که احتمالا الان نزدیک کافی‌نت بسته بشه، اونم قبول کرد و رفتیم ،داخل مغازه چشمش به یک کتابی افتاد و میگفت بابا من اینو میخوام، از من انکار از دخترم اسرار، ولی میدونم که این همه زور زدنم بخاطر ذهن فقیرم بود، بیرون شدیم و آمدیم به مطب دکتر دم در یک سوپری بود که خوراکی هم گرفتم واسه‌ی دخترم،
دیدین که همیشه دعا می‌کنن که خداوند سر افتاد انسان را به مطب خونه نیندازد، منم این ذهن مریضم پول واسه‌ی دارو و درمان دادن براش مثل پول زور میمونه،
رفتیم پیش دکتر دکتره گفت که پسرتون گوشاش چرک کرده و این داروها را مصرف کنه بعد دوباره بعد دو هفته بیارید پيش من ببینمش،
بیرون شدیم برای برگشت به خانه و ماشین گرفتم و آمدیم خانه رسیدیم کرايه راننده را دادم و یک چند تومنی هم انعام دادم، خیلی خوشحال شد،
خلاصه همسرم همیشه بهم میگه که تو خیلی بی خیالی، منم بهش میگم که وظیفه ما اینه که هر کاری که از دستمون بربیاید رو انجام بدیم، چرا برای چیزی که از دستم برنمیاد چرا بی صبری کنم،
من فقط یک بازیگر م و کارگردان اوست پس همه چیز را به او می‌سپارم و هیچ کنترلی نخواهم نمود،