امروز سردرد داشتم ولی همین باعث شد من ذهنیتی نسبت به حالت شکر پیدا کنم، باخودم گفتم ذهن دنبال به دست آوردن خیلی چیزاست مثلا کار خوب، فلان وسیله، فلان چیز، پول و… ولی بعد با مرور بعضی خاطرات و دارایی های و چیزهایی که تو اتاقم بودند گفتم همین ها هم برام یه روزی آرزو بودم و فکر و ذهنم این بود اگه یه روزی بشه چقدر باحال میشه چقدر حس خوبی دارم چقدر خوشحال و خوشبخت ترم (هر کدوم از آرزوها و خواسته های قدیمی به اندازه حد و اندازشون البته) بعد با خودم گفتم این یکی از بازی های کثیف ذهنه! همیشه توی حالت ترس و دغدغه برای رسیدن به بعضی خواسته ها و بعد از رسیدن دوباره همین بازی برای رسیدن به یکسری چیزهای دیگه، چیزی که همیشه میمیونه حالت ترس، دغدغه، درگیری فکر و ذهن و مهم تر از همه اینکه با اینکه در مسیر رسیدن هم باشی احساس خوشبختی و رضایت عمیق نمیکنی!