پرسش و پاسخ

سوال من از خودشناسی شروع میشه به پولسازی ختم میشه 😅راستش من ۴۰ سالمه و هنوز هیچ کار نتیجه بخشی که منجر به دستاورد بشه واسه خودم نکردم ینی یه مدت کارمند میشدم تو شرکتای مختلف که همیشه ناراضی بودم و میومدم بیرون . ۲ سال تمام فکر کردم چی میخوام به این نتیجه رسیدم به بازیگری علاقه دارم رفتم تو اون حوزه هم که خوب میدونید خیلی سخته ورود بهش و پول درآوردن ازش الانم شک دارم انتخاب درستی کرده باشم الان نه درآمدی دارم وچون خیلی شاخه به شاخه پریدم نه مهارت و تخصص خاصی . در ضمن ناخودآگاه انگار نمیخوام هیچ چیز به نتیجه برسه حتی روابطم . با اینکه در حوزه خودآگاه کلی خواسته دارم کلی دنبال نتیجه ام طوری که اطرافیان من رو آدم نتیجه گرایی میدونن! از کتاب خوندن از یادگیری فرار میکنم تو حوزه رفتار،،ولی در رویا هر روز فک میکنم فردا انقد کتاب بخونم انقد ورزش کنم این کارو انجام بدم اون کار رو انجام بدم در حالی که من کلا هیچ کار خاصی انجام نمیدم واصلا هم حوصلم سر نمیره !

سلام وقت بخیر.من بعد از ۱/۵سال ب خاطر خیانت از آقایی جدا شدم.دوبار خیانت دیدم ولی ترکش نکردم و برای بار دوم دیگ تموم شد.من واقعا این آقارو دوس داشتم و بعد از کات همیشه حس گناه دارم که من خیلی ادم بدیم و خیلی رفتارم و اخلاقم بد.چون همیشه تو رابطه اینو بهم میگفتن.حالا الان بعد از دوماه فهمیدم پشتم بدگویی میکنه و منو آدم خیلی بدی توصیف میکنه.من یکم حالم بهتر شده بود تا اینکه اینارو فهمیدم الان بازم حس گناه دارم و دلم میخاد برم ازش عذر خواهی کنم ولی خوب من از اول خیلی دوسش داشتم همیشه خوب نبودم ولی خوب اون از اولش ب من خیانت میکرده و من نمیدونستم و دروغ زیاد میگفته و من اخر کات فهمیدم ولی همچنان من رو مقصر میدونه و من حالم خیلی بد میشه با قضیه میشه لطفا راهکار بدین بهم؟؟

سلام . ببخشین من سوالم اینه که اگه یکی تو رابطه لانگ باشه و به هر دلایلی نتونن @@@ (باقی محتوای سوال قابلیت نشر نداشت)

سلام و درود
سوالی ک داشتم اینه که من سه سال پیش با یه دختری ک فامیل دور هست و همو میشناختیم وارد گفتگو عادی شدم و جذب اخلاقش شدم، و بهش علاقه پیدا کردم ب مرور زمان و بعد یه مدتی بهش گفتم از حرفاش میتونستم درک کنم ک خوشش میاد ازم ولی شرایط و موقعیت ازدواج رو نداشت و من این موضوع رو درک کردم، الان سه ساله گذشته و من هر از گاهی از طریق مناسبت های پیش آمده باهاش صحبت میکنم و هنوز اون بحث زندست و هنوز همون مشکلات قبلیش رو داره .. و میفهمه من هنوز ازش خوشم میاد و حتی گاهی حرفایی میزنه ک من دلم زده بشه و دیگه سمتش نرم ولی میفهمم اون حرفا رو بخاطر این میزنه ک من راحت زندگی کنم و به فکرش نباشم
ذهنیت من اینه ک ازش خیلی خوشم میاد از لحاظات اخلاقی و دوستشم دارم و فکر میکنم یه روز قبول میکنه
و اینکه یکیو دوست دارم و پاش بمونم و تمام تلاشمو بکنم برا من مشکلی نیست و فکر میکنم میرسم بهش ، سوالم اینه آیا همچین رابطه ک به سختی بوجود بیاد ازدواج ختم بشه مثلا به مشکل بر نمیخوره بعدا؟

سلام من با پسر در رابطه بودم رابطه خوب داشتیم اوایل گاهی بحث @@@ (محتوای شما به دلیل جزییات، غیر قابل انتشار به صورت کامل است)

سلام من ۳۱سالمه یک ازدواج ناموفق داشتم ب خاطرخیانت ودست بزن شوهرم جداشدم دیگه نمیخواستم ازدواج کنم ی اقایی سرراهم قرارگرفت وادعای عاشقی کردک من خوشبختت میکنم فرق میکنم و…ومنم بهش گفتم بیادخواستگاری باخانوادم صحبت کنه…روز اول بهم گفت ک خانوادم راضین ومشکلی باازدواج تو ندارن مدتی خوب بودن همه بعد منونامزدم بحث کردیم نامزدم تموم حرفایی ک پیش اومده بود تو دعوا و هرکاری کرده بودیم رفته بودب خانوادش گفته بودحتی کوچیکترین چیزی ک بینمون پیش اومده بودو اونارو دخالت دادوهمشون ب من فحش دادن وگفتن ازاول راضی نبودیم ب زورراضی شدیم توبیوه ای پسرمن مجرد.بااینکه پسرشون قبلا اونم ی اشتباه داشته اعتیاد داشته. ورابطه رو یک ماه تموم کردیم ودوباره برگشتیم ب هم بااسرارنامزدم چون خیلی ب هم وابسته شدیم وعاشق هم شدیم نتونستیم دوری هموتحمل کنیم.سه چهارماه از رابطمون گذشته ولی خانوادش ن به من زنگی زدن ن دعوتم کردن نامزدم تنهامیره مهمونی خانوادگی ب من احترام نمیزارن ۹ماهه صیغه محرمیتیم وهمش میگن صبرکنیدچندماه دیگه عقد دائم بخونید.نمیزارن حتی جای بره کار کنه باید پیش برادرش باشه حقوقش کمه خونه نداره ماشین نداره وبهش میگم فلان کاروبرو درامدش خیلی خوبه نمیره.یک باردست روم بلندکرد.سرم دادمیزنه.مقایسم میکنه.ازمن توقع داره هیچی ازش نخوام.ب ارایشم گیرمیده.موقع دعوا دادمیزنه توخونمون هرباروسیله ای اگه داره میبره وتا دوروز گوشیش خاموش میکنه.منوچندبارتهدیدکرد ک دراینده اذیت شم موادمیزنم.نمیام خونه.من خیلی وابستشم نمیدونم چکارکنم خیلی دوسش دارم خیلی ازش خاطره دارم یک سال هس ک باهمیم من این رابطه رو نمیدونم تموم کنم یا ادامه بدم….سرگردونم حالم خوب نیس

سلام خسته نباشید
من حدود ۵ سال میشه با اقاییی تو رابطه هستم
بر اساس شغلی که ایشون دارن همیشه این ۲ ۳ ماه اخر سالو وقت زیادی برای من ندارن
من خیلی تا اینجاهم درکشون کردم و گفتم اوکی به کارات برس و مشکلی نیس باهم حرف نزنیم یا همو نبینیم
اما امسال یه سری اتفاقا افتاد و خب ما به مدت ۲ ماه کات کردیم بعدشم که دیگه من از بلاتکلیفی خسته شده بودم گفتم میخوام رابطه به کل قطع بشه و حتی در حد دوستی هم نباشه ایشون یهو احساساتشون گل کرد و گفتن من فقط برای اینکه سرم خیلی شلوغه و نمیتونم به تو برسم این تصمیمیو گرفتم که این چند ماه دوست باشیم تا توقع دیدن یا چت و صحبت زیاد از من نداشته باشی وگرنه من دوست دارم و نمیخوام از دستت بدم
الان که من یه فرصت بهشون دادم دوباره داره کارشونو تکرار میکنن یه پیام کلاااا در طول روز میدن اخرشبم که هبچ صحبتی نیست
مشکل من اینکه که باشه درست شما کار داری ولی همون ۱۰ دقیقه یه ربع فاصله مغازه تا خونه رو که میتونی حال منو بپرسی
میتونی یه ربع قبل خوابت واس من وقت بزاری از روزم بپرسی حال خودمو بپرسی
متاسفانع ایشون کلا بوسیدن گذاشتن کنار و هر موقع عشقشون میکشه پیام میدن به بهونه کار داشتن
من واقعا دیگه کلافه شدم و خسته شدم از بس حرف زدم و بحث کردم و جوابای الکی و بهونه شنیدم
بنظرتون منظورش از این کار چیه ؟! چون واقعا از احساساتشم سر در نمیارم
از یه طرف کل روز و هفته میتونه بدون خبر از من بمونه اصلا مهم نباشه واسش از یه طرف تا حرف کات و تموم کردن ارتباط میارم شروع میکنه به التماس و گریه و زاری که من دوست دارم و نمیخوام از دستت بدم فقط وقت واست ندارم
من توقعم زیاده ایا؟! تو این ۵ سالم خیلی بهش وقت دادم و فرصت دادم برای کارش حس میکنم دیگ یه حالتی بهش دست داده که من هرجور باشم فلانی هست همیشه پس جای نگرانی نیس
از یه طرفم اصلا وقت نمیکنه بیاد همو ببینیم که درست حرف بزنیم و خیلی این موضوع داره اذیتم میکنه
بنظرتون قابل درست شدن هست؟ تصمیمم اشتباه برای تموم کردن رابطه ؟ چون من حس میکنم فقط وابستگی دارن نه دوست داشتن
و اینم بگم این توجه نکردن و زیاد اهمیت ندادن یه جورایی عادیه واسشون چون این چندسالم همیشه این بحث و دعوا و داشتیم ولی دیگ امسال واقعا شورشو دراورده و خسته شدم

سلام وقتتون بخیر منو پارتنرم باهم شش ماه احتلاف سن داریم و ایشون بزرگتر از من هستن و ما تقریبا میشه گفت از دو مدل خانواده مختلف هستیم که من کلا مدلم با خانواده خودم فرق میکنه بیشتر دنیای من شبیه پارتنرمه و حالا ما تو دوماه اول باهم هیچ بحثی و داستانی نداشتیم بعد از اون بحثای شدیدی داشتیم که مثلا ک معمولا موضوع کوچیک بزرگ میشد اختلاف نظر ها و اینها زیاد بود تقریبا میشد گفت یک روز در میون بحث داشتیم و چندین بارهم بهم فرصت دادیم تا مثلا این موضوع حل شه که بحثو دعواهامون کمتر بشه حالا ایشون میگن این شرایط امکان تغییر نیست وتو فرصت اخرمون قرارگذاشته بودیم که یک ماهه دیگر تلاش کنیم و بنده میگم تغییر میکنه و ایشون میگن بعد یک ماه اگر تغییر نکنه من میرم و این فرصت رو به خودم تا بعدا پشیمون نشم نمیدونم به نظره شما من باید چیکار کنم من دلم نمیخاد ایشون رو از دست بدم و واقعا از ته دلم دوست دارم و دوست ندارم باهاش بحث و جدل داشته باشم و میخام اگر موضوعی بود به ارومی حلش کنیم اوج نگیره نمیخام ایشون سردرد بگیره یا اشکاش دلم میخاد از ته دل بخنده به نظرتون من چیکار باید بکنم رو اخلاقه خودم کار میکنم و دارم تمامه سعیم رو میکنم که ادمه بهتری باشم

وقت بخیر
ببخشید سوال در مورد اینه که پارتنر مناسب رو تو چه جا هایی میشه پیدا کرد؟مثلا اینکه کسی که توی خیابون یا پارک به فرد پیشنهاد دوستی بده احتمال اینکه یک رابطه پایدار ایجاد بشه هست؟؟؟

استاد شماکه فرمودین ازمحل کارم جای دیگ برم عوض کنم تااکسمونبینم امکان پذیر نیستش چون شغلی نیس ک برم مجبورم بمونم سرکارم 🥹🥹🥹چیکارکنم

چرا پیامم پاک میشع

من با اقایی در رابطه هستم خیلی منو میخواد واقعا میتونم بگم تنها شخص زندگیشم ک هواشو داره ولی به دلیل چند دلیل موجه که یکیشون خیانت ناخواسته بود بقول خودش نمیخام رابطمو باهاش ادامه بدم ولی اون منو تهدید ب اسیب زدن ب خودش یا من میکنه میگه اگر این کارو کنی قطعا بلایی سر خودم میارم و با شناختی ک ازش دارم میدونم همین کارو هم میکنه الان هم هیچ حسی بهش ندارم ولی اجبارا موندم تو رابطه چون از پایان دادنش میترسم نمیدونم چکار کنم

سلام وقت بخير من تو تمام روابطم با اينكه توجه و احترام از طرف ميبينم اما به شدت روى تك تك رفتاراش حساسم همش دوست دارم در جريان باشم طرف كجاست چيكار ميكنه و دائم توجهش به من باشه خيلى زود قهر ميكنم و حرف از تموم شدن ميزنم و بعد تموم شدن با گريه ها و بيقرارى زياد منتظر ميمونم تا طرف دوباره بياد نازمو بكشه و اشتى كنيم واقعا خودم از رفتار خودم ديگه خسته شدم مشكل من چيه چيكار بايد بكنم؟؟؟؟

سلام استاد وقتتون بخیر،،،من کارمند دولتم تقریبا دو سه سال پیش به صورت سنتی با یه آقایی که اونم کارمند دولت بود عقد کردیم اون اقا بخاطر کارش در شهر دیگه و من در شهرستان زندگی میکردم همش دو سه ماهی نامزد نکرده بودیم که اختلاف ما شروع شد اونم بخاطر دخالت های بیجای خانواده مثلا مادر این اقا چون از ابتدا از شوهر خودش محبت ندیده بود بیش از اندازه به پسرش وابسته شده بود و فراتر از هرچیزی تو زندگی پسرش دخالت میکرد مثلا منی که نامزدش بودم هرجا میخواستم بریم اون باید بود و جلوی ماشین مینشست یا اگه منو میخواست تا سر کوچه ببره میگفت خواهرت هم باید ببری یه وقتایی که خونشون میرفتم و میخواستم برگردم به پسرش اجازه نمیداد منو برسونه یا مثلا خیلی به من حسودی میکرد با اینکه من ادم آروم و بدون حاشیه ای بودم و کوچیک ترین بی احترامی هم به این خانواده نکرده بودم ،اگه ظاهر من خوب بود یا اگه تو جمع فامیلاشون از من تعریف میکردن اخمشو میاورد پایین و میگفت که باید از دخترم تعریف کنید یا مثلا خونشون میرفتم ظرف غذا و شام رو میذاشت جلوی پسرش بعد به من میگفت اون غذا فقط برای پسرم هست نه تو،خود نامزدم هم ادم دو قطبی مثلا میرفتیم بیرون با من خوب بود بعد که میرفت خونه خودشون رفتارش با من عوض میشد،ماجرای اصلی از اونجا شروع شد که گفتم تکلیف من رو مشخص کن من انتقالی بگییرم ؟چون قبلا گفته بود انتقالی بگیر بیا اینجا،بعد گفت خواهرم اینجا با من زندگی میکنه من جایی برای تو ندارم باید پشتیبان خواهرم باشم تا وقتی که ازدواج کنه بعدشم به بهونه های جور واجور ناپدید شد کل بهونش هم این بود که در نبود من تو به خانوادم سر نزدی!!منی که همش کلا دو سه ماه بیشتر نامزد نبودیم ،،،الان تقریبا دو سال میگذره و من فقط ۳ماه نامزد بودم ،،،یوقتایی با خودم فکر میکنم که فلسفه این اتفاق چی بوده؟حکمتش چی بوده؟چطور میتونم رو خودم بیشتر کار کنم استاد؟

وقتتون بخیر به نظر شما مهمه که چه جایی با فرد آشنا بشیم ؟

سلام من یه رابطه یک ساله داشتم که آخرش من را مقصر کردن و یهو کات کردن و جواب زنگای منو ندادن امید به بازگشت و درست شدن رابطه داشته باشم یا سعی کنم فراموش کنم

سلام وقتتون بخیر
یه رابطه هفت ساله داشتم یکی دوسال اول خیانت دیدم بددهنی ولی خب اوایل من فقط دوستش داشتم کم‌کم درست شد بحث ازدواج پیش اومد و این رابطه ادامه دار شد درست شد دیگ سرش ب کار خودش بود ب من اهمیت می‌دادو هرجوری ک او می‌خواست من شدم از نظر پوشش ارتباطم با بقیه …. خونواده من مخالفت کردن با اون پسر حق هم داشتن ولی من فقط دوست داشتنو می‌دیدم این رابطه طول کشید و من بخاطر بعضی از حرفا کاراش دیگ اهمیتی بهش نمیدادم ومیخواستم تموم بشه هرطور ک شده ولی او میگفت نمیتونم دوست دارم
واقعا از نظر روحی و جسمی آسیب دیدم و همیشه فکر میکنم بخاطر رفتار های او با من بوده بی احترامی میکرد حرمتی دیگ نبود بین ما فحش و چیزای دیگ اشتباه کردم عمرمو گذاشتم ولی خب فک میکردم درست میشه نشد تو رابطه ک بودیم منو ول کرد رفت خواستگاری خدا می‌دونه که چ حالی داشتم ولی بازم برگشت سمت من نباید قبول میکردم ولی نمی‌دونم چرا بازم برگشتم ب اون رابطه
خدا خیلی چیزا رو نشونم داد ک ب دردم نمیخوره ولی من اصرار داشتم ب بودن او خواهش کردم از خود خدا که راهی رو برام باز کنه و ب آرامش برسم
بالاخره آرامش نداشتم روانم بهم میزد تموم کردم این رابطه رو الان دو ماهه تموم شده شاید اصلا بعضی وقتا بهش فکر نکنم ولی بیاره میاد تو ذهنم همه چیز
الان ی نفر پیدا شده ک از نظر شخصیت همه چی تمومه و واقعا خیلی فرق داره با اون شخصیتی ک قبلا تو رابطه بودم خونواده هم تایید کردن
کار درستی میکنم ک بخوام ازدواج کنم یان ؟؟؟
چون وقتی سبک سنگین میکنم میبینم ارزش قائل نبودم برا خودم واقعا ب درد من نمیخورد

سلام استاد پارتنر من موقع چت آف میشه یا پیام دیر سین می‌کنه علتش چیه باهاش چه جوری برخورد کنم

سلام وقت بخیر.
من دختری ۲۶ساله هستم.۳ سال قبل نامزد کردم.در حد یک نشون و حلقه بود.اما بگم قبلش با پسری حدود ۷ سال دوست بودم و به شدت عاشقش بودم.اون هم منو دوست داشت اما نه به اندازه من.بیشتر مثل دوتا رفیق بودیم.ناگفته نمونه که زیاد دعوا داشتیم و بلاها و اتفاقاتی که بخاطر ایشون به سرم اومد اندازه چندین رمان هست.خلاصه طی یک رابطه جنسی با ایشون بکارتم رو از دست دادم.بهم پیشنهاد داد ک برو و ترمیم کن.عمل کن.من کنارتم و…رفتم اما هیچ جوره حمایت نشدم و پیچوند من رو.اما همچنان در ارتباط بودم باهاش.ب جز ایشون ب کسی نگاه نمیکردم.بسیار مغرور بودم.نجیب بودم.احساس کثافت بهم دست نمیداد چون از روی عشق بود نه هوا و هوس.ی خانواده کاملا نجیب و متشخص دارم.مدتها گذشت.و نامزدم که گفتم اومد خواستگاری.ب عشق سابقم پیام دادم ک خواستگار دارم.من منتظر توام و….گفت برو پی زندگیت.من شرایط ندارم.خیلی دوران سختی داشتم اما قبول کردم.پسر موجه و خوبی بود.همه ازش تعریف میکردن.تا اینکه ۲۰ روز از آزمایش و نشون گذاشتن نگذشته بود متوجه شدم ادم کنترلگر و پارانوئیدی هست.به شدت بددل و حساس.اخرین درجه ای میتونست داشته باشه بود.طی ۴ ماه افسردگی کامل رو تجربه کردم.قرار بود جشن بگیریم برای اطمینان رفتم به دکتر زنان مراجعه کروم و معاینه شدم که گفتن بکارت اصلا ترمیم نشده ب درستی و…دوران بدی بود.من موندم و یک زندگی ناقص روی دستم.اما با اینکه روزای بدی داشتم هیجوقت خیانت نکردم و با عشق سابقم ارتباط نداشتم.حتی ب خودکشی فکر کردم برای خلاص شدن از این ماجرا.به هر حال با مشکلات خیلی زیادی ک داشتم برای جدایی، از نامزدم جدا شدم اما توان ادامه دادن نداشتم.(تشخیص پارانوئید به گفته ی روانشناس).بعد از اون از همه مردها متنفر بودم.ب هیچکس اعتماد نداشتم.اما کم کم اخلاق بیمارگونه گرفتم.احساس کردم اعتماد بنفسم تحلیل رفت.احساس پوچ و بی ارزشی میکردم.اینقدر ک از طرف نامزدم ضربه خورده بودم کوچکترین تعریف و تمجید از کسی میشنیدم خوشحالم میکرد.اون دختر مغرور تبدیل شده بود ب ی ادم بیخیال.بی پروا.اون ادم سرسخت ک ب کسی نگاه نمیکرد تبدیل شده بود به اینکه دست رد ب سینه کسی نمیزد.بعد از اون با دو سه نفر دیگه رابطه جنسی داشتم.کم و بیش.
هر روز دارم بیشتر از خودم متنفر میشم.میدونم تو وجود من همچین چیزایی نبود.اما احساس میکنم روحم کثیف شده.روحم از پاکی و زلالی خارج شده.همش ادمای منفی و نادرست جذب میکنم.چیکار‌کنم؟چجوری روح خودمو پاک کنم؟میشه دوباره برگردم ب اون دختر معصوم و مغرور؟احساس میکنم عقلمو از دست دادم.ساده لوح شدم.بی ارزش شدم.بی معنا شدم.بیخیال شدم.بی اعتماد شدم.کمکم کنید لطفا

وقت بخیر من چند وقت پیش برای اولین بار با یه آقا چت کردم اما معیار های من برای شروع رابطه رو نداشتن اما هنوز با اینکه تموم شده ذهن من درگیر اون آقاست
به نظر شما ممکنه به خاطر این باشه که ایشون اولین نفری بودن که من باهاشون صحبت کردم؟