دست از سرزنش خودت بردار

این راه حل خوبی نیست، چون ما در ناخودآگاهمان همواره خجالت زده میشویم و خود را سزاوار آن میدانیم

انسان هایی که خودشون رو بخاطر مقاوم نبودن سرزنش میکنند همیشه از حقیقت میترسند. میترسند بین بی نظمی و نظم تعادل ایجاد کنند و مسولیت سرنوشتشان را برعهده بگیرند. شاید سرنوشت چیزی است که خودمان باید بسازیم.

بعد از این مقدمه میخوایم به جواب این سوال برسیم که چرا ما خودمان را دوست نداریم مسئله ای که پیش تر، تا حدودی به آن پرداختیم و از تجربه ی خود در مواجهه با متقاضیانی که هیچ اقدامی در جهت خوشبختی خود نکردند صحبت کردیم.

چرا انسان ها حیوان خانگی و اشیایی که دارند رو بیش از خودشون دوست دارند؟ چرا در یک جمع شغل افراد دیگه از نظر ما جذاب تره و چرا گاهی در حسرت بخش زیست نکرده ی خودمون هستیم؟

چه کسی بیشتر از خودتان درباره ی خودتان میداند؟ اگر از جواب های اغراق آمیز فاصله بگیریم و منطقی فکر کنیم جواب این است؛ که هیچ کس بهتر از ما خودمان را نمیشناسد. ما از خطاها، ضعف ها و رنجش های خود، آگاهیم. ما بیش از همه میدانیم که چقدر به خودمان صدمه زدیم و چه تصمیمات اشتباهی در زندگی گرفتیم. پس چه کسی بهتر از خود ما میتواند، مارا سرزنش کند. ما بهتر از هرکسی میتوانیم خودمان را تحقیر کنیم و دسته کم بگیریم. این دوست نداشتن تنبیهی است که برای خودمان در نظر میگیریم.

دلیل دیگری که باعث میشود ما خودمان را دوست نداشته باشیم؛ درک و آگاهی از قدرت شر و بدی است. همانطور که میدانیم چه چیزی باعث ترس و شرم و رنجش درد خودمان میشود؛ با این دانش میتوانیم این احساسات را در فرد دیگری بوجود بیاوریم و از آن سوء استفاده کنیم. انسان میتواند هم نوع خودش را به شکل زیرکانه ای فریب دهد یا شکنجه کند. خواه ناخواه انسان تنها یک قدم تا بیماری روانی فاصله دارد انسان ها ظرفیت گسترده ای در بزهکاری دارند… هیچ کس بهتر از خودش نمیتواند تاریکی فردی اش را بشناسد. به همین دلیل ما در حسرت وجود کودکی خود هستیم.

اگر تصمیم دارید از حالا بیشتر از خودتان مراقبت کنید بیایید، برای شروع به خودتان احترام بگذارید. با خودتان به شکلی رفتار کنید که برایتان مهم است. در حقیقت زندگی کنیم و دروغ نگوییم. اینگونه شاید شروع کنیم تا سروسامانی به زندگی خودمون بدیم.